پل آجی چای تبریز بر فراز رود پرآب و جاری تلخه رود و بیوک چای

کوه عینالی، که عون بن علی و همچنین عینال – زینال و تفرجگاه عینالی نیز نامیده می‌شود کوهی بر فراز رشته‌کوه سرخاب شمال تبریز است. بلند‌ترین قله این رشته کوه قله دند با ارتفاع ۲۳۸۱ متر است. کوه عینالی، یا عون بن علی در واقع به یکی از قله‌های این رشته کوه سرخ‌رنگ با ارتفاع ۱۸۰۰ متر اطلاق می‌شود. عینالی از این منظر اهمیت ویژه‌ای دارد که یک امام زاده (منسوب به حضرت علی (ع)) است و دو مقبره و آرامگاه تاریخی تبریز بر فراز آن واقع شده است. به همین سبب این کوه، در میان افراد محلی و زبان ترکی با عنوان عینالی داغی (کوه) (عین علی) شناخته می‌شود. امروزه نیز این کوه به یکی از تفرجگاه‌های زیبا و پر رفت و آمد تبریز تبدیل شده است.

حمام نظافت تبریز که به آن گرمابه نظافت و همچنین حمام حکم‌آباد نیز گفته می‌شود، یکی از حمام‌های تاریخی تبریز است که قدمت آن به دوره قاجار می‌رسد. این حمام در خیابان آذربایجان، خیابان حکم آباد، میدان دوم واقع شده از سال ۱۳۸۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران شناخته می‌شود. به گزارش ایسنا این حمام با هزینه شخصی مالک در سال ۱۳۹۵ مرمت و بازسازی شده و یکی از حمام‌های عمومی تبریز است که هم‌اکنون در کنار یک جاذبه گردشگری برای شهر تبریز به صورت فعالانه در حال خدمت‌رسانی است. بنا بر گزارش تبریز مدرن این حمام بدون هرگونه حمایت و با هزینه و مدیریت شخصی اداره می‌شود و هیچ ارگانی هیچ کمک و هزینه‌ای برای آن اختصاص نداده‌اند.

حمام نوبر یکی از قدیمی‌ترین حمام‌های تاریخی تبریز بوده و بنای آن به دوره قاجار برمی‌گردد. این حمام در تقاطع خیابان امام و تربیت واقع شده و به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این حمام نقش و نگار و کاشی‌های بسیار زیبایی دارد و یکی از نمونه‌های بارز حمام‌های تاریخی تبریز به شما می‌رود. این بنا امروزه به یکی از مکان‌های گردشگری تبریز بدل شده است. البته احداث سفره‌خانه سنتی شهریار نیز در این تغییر بی‌تأثیر نبوده است. حمام نوبر در قسمت مرکزی تبریز و در نزدیکی دروازه نوبار میدان ساعت، تقاطع خیابان امام خمینی و تربیت واقع شده است که محل تجمع بافت تاریخی و گردشگری تبریز محسوب می‌شود.

پل قاری که به ترکی و زبان محلی به آن قاری کؤرپؤسؤ گفته می‌شود یکی از پل‌های تاریخی تبریز است که انتهای خیابان ثقه‌الاسلام (چایکنار) بر روی رودخانه مهرانه رود یا میدان چایی واقع شده است. بانی ساخت این پل پیرزنی بوده که تمام هزینه‌های احداث و ساخت آن را نیز خود وی بر عهده گرفته است. البته گفته می‌شود هزینه آن از محل پولی است که این پیر زن برای زیارت خانه خدا و به جا آوردن حج کنار گذاشته بود. کلمه «قاری» به زبان ترکی یعنی پیرزن (قاری ننه) و وجه تسمیه نام پل قاری نیز همینجاست. این پل همچنین با نام پل چراغ نیز شناخته می‌شود که علت آن سرستون‌های کله قوچی و چراغ‌های قدیمی نصب شده در اواخر دوره قاجار است.